Υπολείμματα μουσικής 27-06-06

Υπολείμματα μουσικής.

Στίχων κατακάθια και ήχων ανεμομαζώματα .

Στα πρόθυρα καλοκαιριού,

μια πόλη αγύμναστη και σκουριασμένη.

Σ’ αυτή τη θαρραλέα άβυσσο,

βλέπω εμένα,

σκαρί καινούριο κι έρημο,

Φλεγόμενο άγαλμα σε πλατεία,

σύννεφο κάτασπρο κι ακίνητο.

Έτσι πύρινος στέκω

κι αντικρίζω τη δυσβάσταχτη αγωνία,

του μαύρου μέλλοντός μου.

Τίποτα τελικά δεν ξαναγυρνά σε μας.

Όλα σκορπίζουν και χάνονται.

σε ξαφνικούς ανέμους,

σε μπόρες καλοκαιρινές.

Χάνουμε ολοένα και περισσότερες ανάσες.

Ψευτοκρύβομαι σε γωνίες οικοδομών,

διαβάζω δυνατά,

στίχους σε τοίχους διαλυμένους,

ένας αγέρας που περιμένω,

δεν θα φυσήξει ποτέ,

κι αυτό το φαιδρό ταξίδι που συνεχίζω να ονειρεύομαι,

θα μείνει ένα φτηνό καρτ ποστάλ,

που έφερα μαζί μου όταν γύρισα.

Τα βήματα που δεν έφτασαν ποτέ

Έτσι, σαν σε όνειρο,
θα ξεκινήσουμε ένα πρωί της άνοιξης.
Κι όλα αυτά που ποτέ δεν καταφέραμε να κάνουμε, θα μείνουν πίσω.
Θυμάσαι που σου είπα:
Θα πάμε εκεί που θολώνει ο ορίζοντας και χάνεται η ματιά;
Στη Γη των ανέμων,
στις θάλασσες της μουσικής.

Κάθε φορά ονειρεύομαι στην άνεση του γραφείου μου
Και κάθε φορά αποκοιμάμαι αταξίδευτος.

08/04/04